Niech nie pali go żar,
Niech ominie go ból,
Niech płomienie pozwolą mu żyć!
Niechaj gwiazda na niebie,
Która błyszczy tak pięknie
Zlituje się nad losem twym!
(Och, to przecież jest bez sensu!
Już sama nie wiem, co czytam!)
Tracę kontrolę, czy to skończy się źle?!
No cóż, teraz wiem!
Dobrą być nie popłaca!
Karą za dobroć będzie gniew, płonąca maska!
Dobrą być nie popłaca!
Drogę już znam, więc muszę biec!
Więc pędzić czas, nim minie zmrok,
Władzy chcę ja, to mój myślenia tok.
Jedno pytanie mnie nurtuje,
Rozsadza myśli i morduje:
("Czy ja naprawdę szukałam dobra, czy uwagi jedynie?")
Jeśli dobro i wszystkie uczynki takie są...
Mam odpowiedź, ona satysfakcjonuje mnie!
Dobrą być nie popłaca!
Me dobre uczynki idą w kąt, krzyczą i płaczą!
Dobrą być nie popłaca!
Już niepotrzebna mi jest czyjakolwiek łaska!
Dobrą być nie popłaca!
To moje motto od dziś aż po wsze czasy!
Dobrą być nie popłaca!
Już teraz wiem!
(Jak jednak mogę wyzbyć się ludzkich uczuć?
Pomimo mocy jestem wciąż tylko człowiekiem.
Co będzie z nim?)
To krzywdzi i boli, jednak muszę stwierdzić że:
Nie, nie kocham wcale go!
Me serce wypełnia zło!
Po trupach do celu,
Oto ja!
Dobrą być nie popłaca!
~*~
Oto jest pierwsza i jedyna piosenka, jaką Aleksandra będzie "śpiewać" w moim FanFiction. Tutaj ona "uświadamia sobie", że wszystkie jej dobre uczynki idą na marne i staje się główną negatywną postacią. Inspirowałam się "No good deed" (Wicked) i "This day aria" (My little pony). Fragmenty pochylone i ujęte w nawiasy to tekst mówiony, a wytłuszczone to tak jakby refren. Jeśli chodzi o interpretację, ogólny sens i sytuację, w jakiej znajduje się ta postać - pozostawiam pełne pole do popisu :)
Pozdrawiam!